نحوه باز کردن صحیح سرسیلندر و چگونگی تعمیر آن

•  شمع
•  مانیفولدهای دود و گاز
•  سیستم سوپاپ (F,I شکل)
•  ترموستات
•  درب سوپاپ و واشر چوب پنبه ای
•  سنسور حرارتی
•  دلکو
•  میل سوپاپ
•  پمپ بنزین
•  انژکتور و ریل سوخت

سرسیلندر در پوشی است که بر روی سیلندر، پیچ می شود و فضای سیلندر را از بالا می بندد. سرسیلندر را معمولاً از آلیاژ چدن می سازند ولی به دلیل قابلیت انتقال حرارت خوب سرسیلندرهای آلومینیومی، امروزه این سرسیلندرها بیشتر کاربرد دارند. هنگام ریخته گری سرسیلندر، سطح آن را ماشین کاری می کنند تا قطعات لازم را بر رویش نصب کنند .

و همچنین در بیشتر موتورهایی که سیستم خنک کاری آنها از نوع آبی است مجاری ای را جهت حرکت آب، ایجاد می کنند تا حرارت موتور توسط جریان آب دفع شود. لازم به ذکر است که در موتورهای قدیمی برای هر سیلندر یک سرسیلندر در نظر می گرفتند ولی امروزه سرسیلندر یک پارچه بر روی بلوکه سیلندر نصب می گردد.

•  قبل از بازکردن سرسیلندر، اجازه دهید، موتورکمی خنک شود تا سرسیلندر بر اثر تنش های ناهمگون تاب برندارد.
•  قطعات و ضمائم اضافی متصل به سر سیلندر را از آن جدا نمائید.
•  کابل باطری را با احتیاط باز کنید.
•  آب موتور را تخلیه کنید و ضد یخ آن را در ظرف تمیز نگهداری کنید.
•  لوله لاستیکی بین سرسیلندر و رادیاتور را باز کنید.
•  سوکت حرارت سنج و همچنین سوکت فشنگی راه انداز فن را از موتور جدا کنید.
•  درب دلکو و وایر شمع ها را از هم جدا کنید.
•  در صورتی که واتر پمپ یا دلکو به سر سیلندر بسته شده اند آنها را باز کنید.
•  مانیفولد دود و گاز را از سرسیلندر جدا کنید.
•  لوله آوانس خلایی دلکو را از کاربراتور جدا کنید.
•  پیچ های درب سوپاپ را باز کنید.
•  میل تایپت میل اسبک و تایپت ها را از موتور جدا نمائید.
•  پیچ های سرسیلندر را در هنگام بازکردن به وسیله آچاربکس باز کنید و چنانچه قصد بستن سرسیلندر را دارید پیچ های آنها به صورت ضربدری یا کروی توسط آچار ترکمتر سفت نمایید.
•  در هنگام جدا کردن سرسیلندر از بلوکه سیلندر چنانچه بین آنها چسبندگی بوجود آمده می توانید به وسیله چکش پلاستیکی ضربه ملایمی را به سرسیلندر وارد کنید.
•  اگر بوش سیلندر از نوع تر است برای جلوگیری از حرکت نکردن بوش ، به وسیله پیچ ضامن نگهدارنده بوش ها را به سیلندر ببندید.

بر اثر احتراق ناقص، لایه ای از رسوبات کربن در کف پیستون ، سوپاپ و اطاق احتراق تشکیل می شود. وجود این لایه باعث کوچک شدن حجم تراکم می شود که در پی این عمل نسبت تراکم به طور غیرمعمول افزایش پیدا کرده و از طرفی این لایه ها پس از داغ شدن ، مانند یک شمع عمل کرده و موجب خود سوزی می شود.

روشهای کربن زدایی:

الف) استفاده از مواد شیمیایی
برای این کار ابتدا موتور را روشن کرده و بعد از رسیدن موتور به دمای نرمال ، آن را خاموش کنید شمع موور را باز کرده و مقداری از مواد شیمیایی را داخل سیلندر بریزید. بعد از 10 ساعت موتور را روشن کنید با این روش رسوبات کربن از طریقرسیستم اگزوز از موتور خارج می شوند. در روشی دیگر مقداری از مواد شیمیایی را در باک بنزین می ریزند(مکمل) تا اتاق احتراق و رسوبات تمیز باقی بمانند.

ب) استفاده از اکسیژن:
قبل از شروع این کار باید بنزین داخل کاربراتور را برای جلوگیری از خطر آتش سوزی تخلیه نمائید، سپس شمع های موتور را باز کرده و اکسیژن به داخل سیلندر را به وسیله لوله مسی به داخل سیلندر هدایت کنید یا ورود اکسیژن به داخل سیلندر اکسیژن با رسوبات کربن واکنش شیمیایی انجام می دهد و کربن ها را به گاز اسید سیتریک تبدیل می کند.

ج) استفاده از دستگاه سنت پلاست:
در این روش ابتدا مجاری آب و روغن را مسدود کرده و مقداری گریس را جهت جلوگیری از آسیب دیدن ، سرسیلندر به سطوح صیقلی می مالند، سپس مقداری از گرد سمباده یا پودر شیشه را با فشار، روی سطح سرسیلندر توسط دستگاه می پاشند . برخورد این ئرات با کربن ، سبب از بین بردن و جدا شدن این رسوبات می شود.

د) استفاده از برس و دریل دستی:
در این روش سر سیلندر را روی میز کار قرار می دهند و توسط یک برس مخصوص و یک دریل برقی یا دستی ، رسوبات کربن را در سرسیلندر پاک می کنند.

خوردگی:

این مورد بیشتر در موتورهای کهنه بوجود می آید، در صورتی که همانند شکل روبرو خوردگی به وجود آمده، گسترش باید سرسیلندر را تعویض کرد زیرا این مسئله باعث نزدیک شدن اطاق احتراق و کانال های آب به هم می شود .

منبع:

izomorod